YILIN ADAMI...

Üstüme vazife değil pek tabi ki ama onun üzerinden bir tema işlemek söz konusuysa veririm minik heykelciğimi ben seve seve ona.
İlker Yasin SOLMAZ'a.
Bilirsiniz işte Defne'nin kocasına.
Bir erkeksin ve karını kaybediyorsun.
Acı başladı bir kere.
Ama tuhaflık var bu gidişte.
Karın hiç tanımadığı bir erkeğin evinde ölüyor bir gece.
Herkes konuşuyor.
Aklı selim olan ve olmayan ne kadar kerli kersiz insan varsa söz alıyor bu koca mecliste.
Bir tek o susuyor.
Ama herkese karşı duruyor.
Acısını yaşıyor.
Karısının son yolculuğunda, hem onu; hem de fısır fısır arkadan gelen herkesi omuzlarında taşıyor sanki.
Dünyası bitmiş ama dünyaya dönüp bakmayı da ihmal etmiyor.
Cevaplar veriyor üstelik.
Ben karıma güvenirim diyor.
O çok doğal biridir diyor.
Biz birimizi hep çok sevdik diyor.
Sonra sevgililer günün de gidiyor mezarına hem çiçek, hem de bir öpücük bırakıyor.
Dalıyor dün'lere.
Baksanız görürsünüz sizde.
Arada bir tükense de kimsenin beklediği kuşkuya düşmüyor.
Ben karımdan eminim diyor.
İşte benim yılın adamı hediyem de bu yüzdendir ki rahmetli Defne'nin kocasına gidiyor.
Erkek olmak; "karın su testisiydi, su yolunda da kırıldı" diyerek üstüne üstüne gelinirken, hadi bakalım enteller deyip, sizin karınız da bu şekilde ölseydi siz ne yapardınız bu durumda? diye kalabalık arayanların karşısında, Halide Edip ADIVAR'ın "Vurun Kahpe'ye" romanındaki gibi bir ölüyü kahpe yapıp taş atmak için heyecanlananların karşısında sessizce, sus-pus'ça, vakur ve kararlı bir şekilde; "BEN KARIMA İNANIRIM, O ÖYLE BİRŞEY YAPMAZ" diyebilmektir.
Sormak isterim bende bunu diyenlere; peki ya sizin karınız böyle bir ölümle ölseydi siz de bu kadar kuvvetli ve ona sahip bir şekilde kalabilir miydiniz onun arkasında?...
Cevabınız evet'se buyrun o pırıl pırıl parlayan heykelcikten vereyim size de?
Yok ama değilse işte bu yüzden benim için yılın adamı rahmetli Defne'nin kocası.
ERKEK OLMAK ERKEK GİBİ DURMAKTIR.
En zor anlarda ve herkes haykırırken bile.
Ve bu yüzdendir ki minik heykelcikler öyle kolay kolay verilmez herkese !..