KRAL ÇIPLAK ! . . .

Ne çok insan sığdır mışım hayatıma, ne de çok insanın sığmışım hayatına.
En çok da böyle olanlarını sevmemişimdir.
Kral zannetmişlerdir kendilerini, kral zannettirmiştir etrafındakiler de.
Giyiniksiz çıplak vücutlarıyla dolaşırken yol da böbürlene böbürlene (!) yanındakiler de en çok övgüler yağdırır olmuştur boyalı (!) giysilerine.
Bense çok kralın (!)  karşısına dikildim,  biliyor musun sen çıplaksın dedim, yalansın üstelik, bunu sende biliyorsun, seni yalanlığınla ve ziyanlığınla taşıyanlarda senin kadar karakter yoksullarıdır dedim.
Ben öyle dediğim için de; hiç bir kral da sevmemiştir beni ömrümce.
Hahhh : )
Çok da umurumda...
Asıl gurur bu sevgisizlik bana.
Varsın kral ve kralcılar sevmesinler beni, ben seviyorum ya kendimi o yeter bana.
Ama şunu da biliyorum ki, karşısına dikildiğim her kral da gece olup da, günün sonunda yatağına vardığında hiç de günde ki gibi güçlü sığamamıştır yatağına.
İşte ben bu durumu hep sevmişimdir.
ÇIPLAKSIN KRAL ÇIPLAK, ÜSTELİK NANİK NANİK : )
Duymuştur sesimi eminim, irkilmiştir nitekim...