P R E N S E S İ N U Y K U S U : )

Bana bir yönetmen seç deselerdi seçerdim seve seve kendisini.

Olurdu benim yönetmenim.

Seyrederdim tüm filmlerini, kapardım tüm repliklerini.

Çağan IRMAK yapmış yine yapacağını.

Prensesin Uykusu'da katılmış yine onun kervanına.

Aslında seyrederken biz daldık yine onun iç dünyasına.

Ben izlerken onun ruhunu izliyorum en çok filmlerinde, birçok sahnede.

Konuştururken yeni kişilerini kendinden haberler veriyor gibi geliyor bana her bir karede.

Sanki ham'mış, ol'muş, bit'miş gibi.

Ne öğrendiğini bizlere fısıldar gibi.

Laf aramızda birilerinden etkilendiğine bile şahit oluyorum ben bazı sahnelerde.
Aziz'in Gizem'in günlüğüne yazdığı şu cümleler Mevlana'yı anımsatmıyor mu size de?..
"............Kader değiştirilemez, değiştirilirse kader olmaz diyenler var, olmasın varsın! Hiç bir şeyin değiştirilemeyeceği bir dünyada yaşamak ne umutsuzca olurdu değil mi? Başına gelmiş kötü bir olay, öyle bir gün gelir ki olması gerektiği için olmuş ve daha iyi bir şeye neden yaratmıştır, bilemezsin........."
Derin biri şu Çağan; hakikaten çok derin.
Her filminde insan dünyasının içerisini anlatıyor bize duyalım diye.

İç seslerle konuşuyor o bence.

Dışarıyı görmek kolay, bence içeriden bakabilmek asıl olay.

Budur işte onun başarısı.

Sanki kendi içinden duygular gönderiyor bizlere.

Kılavuz gibi koyun cebinize diyor sanki hepimize.

Issız Adam, Babam ve Oğlum, Karanlıktakiler, Prensesin Uykusu  . . .

Dikkat edin sanki hepimizin birer kuytusu.

Onlara bakınca insan;

Ayna ayna orada duran ben miyim diyor acaba?.

Ve ayna kıs kıs gülümsüyor bence bu duruma.

"Bana bakan bu kişi Çağan'ın insan'larından biri galiba" diyor bence ayna.
Çünkü Çağan filmerinde; aynaya düşen akis'ler gibi bizi bize gösteriyor.

Budur benim Çağan IRMAK'tan anladığım, farklı bir şey görüyorsanız buyurun bir zahmet siz de aynaya bakın : )
Ha bu arada;
Ayna ayna, söyle bana. . . . .