27 Eylül 2010 Pazartesi

Ahhh Canım H a y ı R. . .

Bu Hayır'ın seçimlerle alakası yok.
Aynı şekilde Kayra'ya söylediğim binlerce Hayır'dan biri de değil bu yazıda ki Hayır...
Bu Hayır benim yeni yaşam biçimim.
Eskiden sadece varlığını bildiğim ama artık şimdilerde karşıma çıkan insanlara hiç tereddütsüz söylemeye başladığım bir kelimemdir Hayır benim için.
Bugüne kadar söylenememiş, lügatıma girmemiş olmasına kızgınım doğrusu.
Söylediğim her evet; karşımdaki her insana kolaylıkmış meğer.
Şimdi ki Hayırlarım ise bana kolaylık elbet.
En insani ölçümle, en sevecen duygumla herkese evet derken ne çok işlerine yarar mışım aslında.
Bayılırlar mış bu duruma.
Bende bayılıyorum ama şimdiki duruma.
Ne oldu bu Dinçel'e acaba?..
Sanırım ilk soruları budur.
Onlar sora dursun ben Hayır kelimemin karşısındaki kıvranışların karşısında iftiharla sarhoşum!
Nasıl da tepeler örüyorum onlara.
Tepelerin çok gerisinde kalıyorlar onlar her defasında.
Bazen uykum kaçtığında köprüyü geçmeye çalışan keçilerime benzetiyorum onları.
Keçilerini kaçırıyorlar ya karşımda, vallahi çok neşeli görünüyorlar bana o anda.
Ah uykudaki keçilerim bile geçiyorlar hendeği ama gerçek yaşamda artık kolay değil Dinçel'in sınırlarından geçmek.
Kızmasın kimse bu durumuma.
Beni böyle yaptıkları için bir baksınlar aynaya.
37 yılım iyi niyetle örülüyken, bana olan onların şaheseridir aslında.
Evet derken herkese iyilik edebilmenin mucizevi sevincini yaşayan ben, Hayır demekle garip bir zafer duygusu paylaşıyorum kendimle.
Hadi bu zaferi kutlayalım, içelim hep birlikte...
Şerefinize...
Bu zafer hepimizindir ziyadesiyle : (

Not : Hayır demek iyi bir şeydir, bu tecrübeyle sabittir ; )

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder