Kısacası bu cümledir...
Uzunu; yasak der, anlamı; sansür içerir.
Benim cümlem ise hiçbirini sevmemektir.
Sansür deyince ilk sansür hikayem gelir her daim aklıma.
Biz çocukken evlerindeki renkli televizyonu hayret bakışlarıyla "aaaaa" nidalarıyla seyrettiğimiz dedikoducu Fitnat Teyzenin evi gelir gözümün önüne hala daha.
Biz hayretler ede duralım, o bizim o renkli dünyaya daha fazla yaklaşmamamız için elinden geleni yapardı, "Tıh tıh tıh, yaklaşmayın sakın haaa, yasak derdi" ve YASAK'lar koyardı.
Sonra ben büyüyence en tanıdığım kelime oldu bu kelime.
Hazmetmesek de, layığımız budur bence.
Bu duruma bence en küçük birimlerimizde (aile ve yakın aile dostları evlerinden) kıdemliyiz bence.
Bu yüzden mi kolay uyum sağlarız bu her yanı yasak (!) ülkemize.
Öğrenme kültürümüz bu olduğu için mi.
Bizler özgür yaratıklar olamadığımız için mi?
Hangisiyse söyle.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder