5 Eylül 2010 Pazar

LİVANELİ AHH!..ŞAHANEYDİ YİNE, ŞAHANEYDİK YİNE BİRLİKTE : )

Sözümü tuttum, tabii ki oradaydım, yalnızdım ama değildim sanki, LivaneLi konserlerinin temasında olan şey bir başıma gittiğim konser keyfimde de yine aynı sevinci getirdi başıma...
Onun konserlerinde oraya gidenler tek yürek olur, tek bir ses olup, tek bir yüz'e dönüşür..Bir kere herkes selam verir birbirine, ''niye burada olduğunu bilirim'' diye muzipçe bir gülüş, bir de bakış fırlatırlar birbirlerine, neşe'yle....
Ona bakmaya doyamazlar, söylediği şarkılarda birde bakmışsın Leylim Ley de ya da diğerlerinde hiç tanımadığı biriyle omuz omuza olurlar...
Selam gönderirken Mustafa Kemal'e ve diğer memleket sevdalısı herkese, şelale gibi akar kalabalığın sesi ama ''tek'' bir ses'miş gibi...
Herkes çok beyefendidir, çok hanımefendidir Livaneli konserlerinde, bu şanımız ondan mı gelir, ortak yazgımızdan mı, yoksa aynı yakarışlarımızdan mı gelir bilemem orasını...
Liseden sonra yine ilk defa onunla buluştum ya, sanki hep orada kalmışız gibi hayal ettim, Cevdet, Kıvılcım, Volki, Nusret ve diğerleri, sanki hiç gitmemiştik oradan, hiç büyümemişiz gibiydi..
Sanki hayat bizi daha yormaya başlamamış, biz daha ''ah benim sevdalı başım dememişiz, daha kaç okyanustan geçmemişiz, kaç denizde yitip gitmememişiz de, kırılmış direkler, yırtık yelkenlerle kaç seferden yorgun dönmemişiz daha, Özgürlüğü okulda defterimize, sıramıza, ağaçlara yazmışız da, o yazı hala kazındığı gibi ''özgür''ce duruyormış gibi, daha hiçbir düzen bozulmamış, daha canımız hiç bu kadar acımamış, eşkiya dünyaya henüz hükümdar olmamış da, biz de onu daha tanımamışız gibi, memleket sevgisini uzaklarda yitip giden Nazım'ın hasretinden dinliyor muşuz gibi.
İşte böyleydi ''Bizim Sevdamız''
Dün biz hiç büyümemiştik sanki, ya da büyümesemiydik ki?...
Orada mı kalsaydık hep birlikte yine.
Daha hiçbir şeyi öğrenmeden, hiç bozulmasa mıydık, ya da hiç bozguna da uğramasa mıydık ki?...
Ama ne var ki büyüdük işte...
Gördük göreceğimizi, hüzünler kattık serüvenimize.
Ama birşey var ki, dün yine görünce birbirine ayna olmuş tek yürek olmuş insan yüzlerini, ben yine yine, umutlandım, ziyadesiyle mut'landım...
Üstadın da dediği gibi,
''Güzel günler göreceğiz, güneşli günler, motorları maviliklere süreceğiz''
HEP BİRLİKTE :)
Dün ben yine bu mucizeye inandım...
SevgiyLe...

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder